Wim Vermeulen – Predikant
“We willen heel snel iets ‘doen voor’, maar betekenisvol contact is ‘zijn met…’ Zelf let ik er altijd op dat ik mensen groet en een praatje maak. Het is ‘trial and error’. Als je niet weet hoe je een gesprek moet openen of een praatje moet maken dan kan onzekerheid ook openend werken.”
NAAM: WIM VERMEULEN
ORGANISATIE: JACOBIKERK
FUNCTIE: PREDIKANT
LEEFTIJD: 38
WAT BETEKENT VOOR JOU ‘SAMEN LEVEN’?
Kennen en gekend zijn, dat vind ik heel belangrijk. Voor mij is dat de buurt, mijn werkkring, vrienden, familie en de kerk. Er zijn gradaties waarin je elkaar kent en het hangt ook wel af van je behoeften. Ik wil al gauw iemand echt kennen.
We zijn het voeren van ‘small talk’ en het tonen van kwetsbaarheid verleerd. We dachten, zeker in West Europa, dat we de ander niet nodig hadden. We moeten zelf iemand zijn, los van anderen. Zelf succesvol zijn. Maar zo kom je als mens niet tot je bestemming.
WAAR DENK JE AAN BIJ HET WOORD EENZAAMHEID
Als eerste moet ik denken aan een tekst uit de bijbel: “Ik heb geen mens” (ik heb niemand die bij me hoort). Heel veel contacten in je telefoon of op andere social media hebben maar niet weten bij wie je nou echt terecht kan voor een ontmoeting van hart tot hart. Je mist een contact waarmee je het diepste wat in je is kan delen. Dat is eenzaamheid.
WANNEER VOEL JIJ JE EENZAAM?
Als ik me niet begrepen voel door mijn naasten in het bijzonder. Het werk dat ik doe brengt een bepaalde mate van emotionele eenzaamheid met zich mee. Deze baan is niet meer zo normaal als dat hij vroeger was, je bent daarmee als snel anders dan anderen.
WAT HEEFT JOU TOEN GEHOLPEN OM JE MINDER EENZAAM TE VOELEN?
Mensen opzoeken, altijd proberen om weer verbinding te maken. Ik lees ook graag dagboeken bijvoorbeeld en brieven. Die laten je in de ziel van een ander kijken.
WAT DOET DE KERK VOOR EEN ANDER DIE ZICH EENZAAM VOELT?
Wij organiseren in de Jacobikerk veel voor doelgroepen waarin eenzaamheid een grote rol speelt. Bijvoorbeeld bingo, open maaltijd. Hier komen heel veel mensen met weinig contacten. Ze zitten in ons blikveld en alleen dat zorgt er al voor dat ze zich gezien voelen.
WAT ZOU JIJ MORGEN KUNNEN DOEN TEGEN EENZAAMHEID?
We willen heel snel iets ‘doen voor’, maar betekenisvol contact is ‘zijn met…’ Zelf let ik er altijd op dat ik mensen groet en een praatje maak. Het is ‘trial and error’. Als je niet weet hoe je een gesprek moet openen of een praatje moet maken dan kan onzekerheid ook openend werken. Benoem dat wat je lastig vindt. De ene keer lukt het beter dan de andere, maar je moet jezelf kwetsbaar op blijven stellen.
