Matthijs Zwier – Strategisch Partner

“…oog blijven hebben voor de ander. Daarnaast op professioneel niveau aandacht blijven vragen voor de kracht van inwoners onderling en de rol die andere partijen in de omgeving kunnen spelen, van gemeenten en bibliotheken tot sportkantines en ondernemers.”

 

Naam: Matthijs Zwier

Organisatie: Gezondheidspact Utrecht – Gemeente Utrecht

Functie: Zelfstandige in rol van Strategisch Partner Gemeente Utrecht

Leeftijd: 38 jaar

 

Wat betekent voor jou ‘samen leven’?

Samen leven betekent voor mij dat je in het diepste weet dat je van de ander, de anderen, afhankelijk bent in je bestaan. In samen leven moet er altijd ruimte zijn voor ik en jij, als in ik en jij maakt wij! Samen is dus afhankelijk zijn van elkaar en geeft ruimte aan persoonlijk, uniek en eigen.

 

Waar denk je aan bij het woord eenzaamheid?

Het eerste wat altijd in me opkomt is alleen. Een andere gedachte is meer beeldend waarbij alles aan je voorbijtrekt terwijl jij het enkel kan aanschouwen. Je bent er geen onderdeel van, je kunt niet meedoen, je wordt niet gezien, het is eenrichtingsverkeer.

 

Wanneer voel jij je eenzaam?

Niet heel vaak, zelden eigenlijk. In het begin toen ik vader werd van mijn eerste kind kon ik op de beroemde ‘papadag’ nog wel eens een vlaag van eenzaamheid ervaren. Mijn dochter was nog onder de zes maanden dus er was zeker interactie, alleen geen hele gesprekken. Ondanks de aanwezigheid van mijn dochter kon ik dan toch zo’n gevoel hebben van…en nu?  Dat duurde nooit lang, maar was het gevoel er in dat moment even alleen voor te staan. Overigens kun je je afvragen bij dit voorbeeld of je dat eenzaamheid kan noemen. Eenzaamheid is dan meer dat je ervaart alleen te zijn en dat dit al langere tijd zo is.

 

Wat heeft jou toen geholpen om je minder eenzaam te voelen?

Er op uit gaan hielp mij destijds tijdens de ‘papadag’. Naar een museum, naar een boekenwinkel of een terrasje. Kind in de draagzak en naar buiten. Dus vooral niet thuis blijven wachten tot de dag voorbij was en mijn vriendin weer thuis zou komen.

 

Wat doe je voor een ander die zich eenzaam voelt?

Dat is lastig te zeggen, ‘eenzamen’ zijn helaas niet makkelijk te herkennen. Een aantal mensen in mijn eigen wijk, waarvan ik vermoed dat ze eenzaam zijn, groet ik vaak heel nadrukkelijk, ik probeer dan toch een beetje een gevoel mee te geven dat ze niet onzichtbaar zijn en dat ik ze wel zie. Met sommigen maak ik een praatje, maar vaak is dat ook vrij vluchtig. Het is minimaal maar ik denk dat wanneer een straat, buurt of wijk meer oog heeft voor elkaar dat de mensen die eenzaam zijn meer zichtbaar worden.

 

Wat zou jij morgen kunnen doen tegen eenzaamheid?

In ieder geval oog blijven hebben voor de ander. Daarnaast op professioneel niveau aandacht blijven vragen voor de kracht van inwoners onderling en de rol die andere partijen in de omgeving kunnen spelen, van gemeenten en bibliotheken tot sportkantines en ondernemers. Het is een uitdaging om iets te betekenen voor of tegen eenzaamheid wanneer je in de dynamiek van het ‘gezinsleven’ doordendert van dag naar dag en van week naar week en vooral van weekend naar weekend. Heel druk zijn met van alles en nog wat en voor maar heel weinig andere dingen tijd hebben!

/door

Wim Vermeulen – Predikant

“We willen heel snel iets ‘doen voor’, maar betekenisvol contact is ‘zijn met…’ Zelf let ik er altijd op dat ik mensen groet en een praatje maak. Het is ‘trial and error’. Als je niet weet hoe je een gesprek moet openen of een praatje moet maken dan kan onzekerheid ook openend werken.”

 

NAAM: WIM VERMEULEN

ORGANISATIE: JACOBIKERK

FUNCTIE:  PREDIKANT

LEEFTIJD: 38

 

WAT BETEKENT VOOR JOU ‘SAMEN LEVEN’?

Kennen en gekend zijn, dat vind ik heel belangrijk. Voor mij is dat de buurt,  mijn werkkring, vrienden, familie en de kerk. Er zijn gradaties waarin je elkaar kent en het hangt ook wel af van je behoeften. Ik wil al gauw iemand echt kennen.

We zijn het voeren van ‘small talk’ en het tonen van kwetsbaarheid verleerd. We dachten, zeker in West Europa, dat we de ander niet nodig hadden. We moeten zelf iemand zijn, los van anderen. Zelf succesvol zijn. Maar zo kom je als mens niet tot je bestemming.

 

WAAR DENK JE AAN BIJ HET WOORD EENZAAMHEID

Als eerste moet ik denken aan een tekst uit de bijbel: “Ik heb geen mens” (ik heb niemand die bij me hoort). Heel veel contacten in je telefoon of op andere social media hebben maar niet weten bij wie je nou echt terecht kan voor een ontmoeting van hart tot hart. Je mist een contact waarmee je het diepste wat in je is kan delen. Dat is eenzaamheid.

 

WANNEER VOEL JIJ JE EENZAAM?

Als ik me niet begrepen voel door mijn naasten in het bijzonder. Het werk dat ik doe brengt een bepaalde mate van emotionele eenzaamheid met zich mee. Deze baan is niet meer zo normaal als dat hij vroeger was, je bent daarmee als snel anders dan anderen.

 

WAT HEEFT JOU TOEN GEHOLPEN OM JE MINDER EENZAAM TE VOELEN?

Mensen opzoeken, altijd proberen om weer verbinding te maken. Ik lees ook graag dagboeken bijvoorbeeld en brieven. Die laten je in de ziel van een ander kijken.

 

WAT DOET DE KERK VOOR EEN ANDER DIE ZICH EENZAAM VOELT?

Wij organiseren in de Jacobikerk veel voor doelgroepen waarin eenzaamheid een grote rol speelt. Bijvoorbeeld bingo, open maaltijd. Hier komen heel veel mensen met weinig contacten. Ze zitten in ons blikveld en alleen dat zorgt er al voor dat ze zich gezien voelen.

 

WAT ZOU JIJ MORGEN KUNNEN DOEN TEGEN EENZAAMHEID?

We willen heel snel iets ‘doen voor’, maar betekenisvol contact is ‘zijn met…’ Zelf let ik er altijd op dat ik mensen groet en een praatje maak. Het is ‘trial and error’. Als je niet weet hoe je een gesprek moet openen of een praatje moet maken dan kan onzekerheid ook openend werken. Benoem dat wat je lastig vindt. De ene keer lukt het beter dan de andere, maar je moet jezelf kwetsbaar op blijven stellen.

 

/door